Κάποτε ήμασταν μοντέρνοι σκλάβοι

Κάποτε είχε ο καθένας το αφεντικό του, έπαιρνε το μισθό του, πέρναγε τσίμα-τσίμα και κάθε χρόνο πήγαινε και τρείς βδομάδες διακοπές. Πασάδες. Κάθε ζευγάρι γένναγε κι ένα ζευγάρι παιδιά, ήλπιζε να είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, για να 'χουν απ όλα. Τα'στελνε να μάθουν γράμματα, μπας κι έχουν καλύτερα αφεντικά, μεγαλύτερους μισθούς και τρεισήμισι βδομάδες διακοπές.

Όμως το τσουνάμι μέτρων εξαθλίωσης που προκλήθηκε από την Κυβερτρόικα, τους βούλιαξε τα όνειρα. Τα προνόμια ήταν μικρά, δεν ήξεραν κολύμπι και πνίγηκαν. Οι πολίτες, με τον τρόπο του ο καθένας, στήριξαν το κράτος. Άλλωστε, είχαν μάθει από το βιβλίο ιστορίας του Υπουργείου, ότι τα δικαιώματα, σε κάνουν φλώρο. Αν οι σκλάβοι είχαν δικαιώματα, πυραμίδες και παρθενώνες θα έφτιαχναν; Τι θα θαύμαζαν οι τουρίστες; Δε θα υπήρχε αρχαίος πολιτισμός. Δηλαδή θα υπήρχε, αλλά δε θα ήταν αρχαίος, αφού θα ήταν πιό "μπροστά" από τον δικό μας. Και σύμφωνα με τη θεωρία του χάους, ούτε ο δικός μας θα ήταν ίδιος. Οι μεγάλοι θα έλεγαν στα παιδιά να μην παίρνουν καραμέλες από έλληνες, να μη φιλάνε το χέρι ιερέα, θα υπήρχε παντού σκοτάδι, καζάνια, μέταλ, ΝΑΤΟ, Punto, ριάλιτυ, πυρηνικά, όποιος νύχτα περπατεί λάσπες και σκατά πατεί. Χωρίς κάστρα, παρθενώνες, αγιασοφιές... Χωρίς ρετσίνα. Απ' του Χάρη τα δόντια γλυτώσαμε.

Τώρα είναι και πάλι δύσκολο να επιβιώσει ο ιθαγενής, η οικογένειά του και οι συνάνθρωποί του, αλλά όπως και να το κάνουμε, κακό πράγμα η απληστία. Μηδενιστές φαφλατίζουν για ανθρώπινες ζωές, ελευθερίες και ουτοπίες, αντί να προσεύχονται να αυξήσουν κι άλλο τη δύναμή τους οι πολιτικοί και οικονομικοί μας θεσμοί. Οι θυσίες είναι για τις πατρίδες και για τις τράπεζες. Μερικοί χαραμοφάηδες νομίζουν ότι είναι εύκολο να είσαι τραπεζίτης. Να τρέφεσαι με ομόλογα, ενώ γέννας χρυσά αυγά και για αντάλλαγμα να εισπράττεις μόνο τόκους, υποθήκες και διασώσεις. Οι πολίτες δεν ξέρουν πως είναι να ξυπνάς κάθε βράδυ με τον ίδιο εφιάλτη, ουρλιάζοντας "κάθε δάνειο που δίνω αυξάνει τον πληθωρισμό, ληστεύοντας τους πάντες".

Για να ισορροπήσουν τα πράγματα, έχει προταθεί στη βουλή η "άμμισθη εργασία" για τους μετανάστες και στη συνέχεια θα ακολουθήσουν κι οι ιθαγενείς χτυπώντας παλαμάκια: Φέρτε τη μπεμβέ να της φτιάχνουμε κινητήρες για ένα σουβλάκι! Έρε γλέντια,  χίλιοι ραγιάδες χωράνε. Το γεμίσαμε το Νταχάου. Κι όσοι δεν πρόλαβαν, υπομονή, δεν πειράζει, θα περάσει. Άμα παντρευτείς θα γιάνει. Στείλε τώρα sms JOB4ME και δήλωσε συμμετοχή στο μεγάλο σκλαβοπάζαρο. Εταιρίες αξιοποίησης κοιτάζουνε τους γιάουρες στα δόντια και οι πιο κωλόφαρδοι προσλαμβάνονται με αξιοπρεπέστατες συνθήκες μεσαίωνα. Ασορτί με το βιοτικό τους επίπεδο. Επίπεδο κεκλειμένο, στο οποίο κατρακυλάνε μέρα με τη μέρα, θαυμάζοντας κάθε τέσσερα χρόνια τα καινούρια ρούχα του βασιλιά.