Άνθρωποι των Πετραλώνων

Η μέρα ξεκίνησε με ένα σκούντηγμα. Ανοίγω τα μάτια, βλέπω εναν καραφλό - ο παλιός. Βγάζω τα ακουστικά κι ακούω "Κεραμίδα πήγαινε στο 3ο γραφείο, είσαι αναφερόμενος." Ναι. Καλημέρα. Τι καλημέρα δηλαδή, νύχτα έξω, γύρισα πλευρό και ξανακοιμήθηκα. "Δε νομίζω να σε τιμωρήσουν, απλά θα φας κράξιμο" συνέχισε ο παλιός. Μάλλον κατάλαβε ότι ανησύχησα. "Μου έχει πρήξει τ'αρχίδια το 3ο γραφείο, θα παω αργότερα" του απάντησα. Κοιμήθηκα κανα διωρο ακόμη και ταυτόχρονα σκέφτηκα τι είχα κάνει χθες. Έριξα πιστόλι στην εκπαίδευση με όπλα στο βουνό, δεν καθάρισα τα γραφεία τους και το χειρότερο, δεν ήμουν καλος γραμματεας. Ασχολήθηκα με φακέλους, βιβλία, υπογραφές, στρατοπεδάρχες. τι εφιάλτης. Διαδικασίες χωρίς νόημα. Όλα αυτά ήταν δικιά μου ευθύνη? Δεν καταλάβαινα τι θέλαν πια απ τη ζωή μου. Τα παράτησα όλα, κλείδωσα κι έφυγα. Ας τα κάνει ο παλιός που τα ξέρει. Έριξα πάλι πιστόλι και στην απογευματινή εκπαίδευση και βγήκα εξοδούχος. Αναρωτιέμαι για τι να απολογηθώ τώρα. Για τίποτα, αποφάσισα. "Θα τον μαστιγώσω εγώ" έλεγε για μένα ο Διοικητής μου στον γλοιώδη ταγματάρχη που με έβγαλε αναφερόμενο. "Πες οτι έφαγες πέντε μέρες κράτηση, κι όλα ντάξει" μου κάνει. Άπλας. Μάνγκας. Αλλα εμφανώς στρατιωτικά ενοχλημένος που τον εξέθεσα. Άραξα στο δίπλα γραφείο με ένα αρχιλοχία. Ωραίος τύπος. Η κόρη του ήθελε να γίνει στρατιωτικός, αυτός όχι. Από αυτόν έμαθα για τον άνθρωπο των Πετραλώνων, δηλαδή, ένα κρανίο δύο εκατομμυρίων χρονών, το οποίο καταργεί τον Αδάμ και την Εύα (τη θεωρία της δημιουργίας) και τα μαμούδια (τη θεωρία της εξέλιξης). "Και τι ισχύει τότε?" τον ρώτησα. Με κοίταξε με αυστηρό ύφος και μου λέει: "Εγώ πιστεύω ότι όλα ξεκίνησαν από τους Έλληνες". Ναι! Λέω. Τι να έλεγα; με είχε κερδίσει. Βρήκαν κι έναν πάπυρο στα αρχαία Ελληνικά. "Και τι γράφει?" ρώτησα. "Δε μας λένε. Δε θέλουν να ξέρουμε." Αλλά αυτός ήξερε. Ήξερε οτι υπάρχει κάτι που θα τον συνέφερε πολύ να το ξέρει, αλλά δεν είχε κάποιον να του το πει. Υπάρχουν αυτοί που ξέρουν, αυτοί που δεν ξέρουν κι ο αρχιλοχίας είναι και στις δυο καταστάσεις ταυτόχρονα. Κβαντομηχανική.

Σαββατιάτικη υπηρεσία

Οκτώβρης, Πλάτη Έβρου. Αυτή τη στιγμή είμαι βοηθός επόπτη τακτικής διοίκησης του συντάγματος. Σημαντικό πόστο. Μόλις του έφερα το δίσκο με το φαϊ στο γραφείο. Δε μπορούσε να σταματήσει το παιχνίδι στο κινητό και να πάει μέχρι το εστιατόριο. Παρακολουθούμε μια ταινία με τον Κωσταντάρα και όπως βλέπω να του φέρνει το φαγητό η υπηρέτρια, σκέφτομαι ότι κι εγώ στην ίδια φάση είμαι. Και ρωτάει ο επόπτης, "Γιώργο γιατί οι πατάτες είναι κρύες?"

"Γιατί έχουν ώρα που τηγανίστηκαν Λάμπρο μου."

" Ταγάρη "

Ειναι το άπιαστο όνειρο που ονόμασαν Ταγάρη
ο κάθε τυχοδιωκτης το χάνει και ρεφάρει.
Η αρχηγός της τούνδρας, της άνοιξης φλυτούρι.
Απ την πηγή της νιότης λείπει μισό παγούρι.

Μπλόφα η θεωρία του χάους και της εντροπίας.
Να τη γνωρίσεις πόνταρες τον κρίνο της Μαρίας

Τώρα μοιρολάτρη μόνος σου βλέπεις το φεγγάρι.
Της γράφω ποίημα πρωινό
γιατί τη γνώρισα εγώ
με πειραγμένο ζάρι.

Φοβού το internet και bullying φέροντος.

Προσοχή! Το Υπουργείο Αγάπης, φροντίδας και προδέρμ προειδοποιεί: 

Το ίντερνετ βλάπτει σοβαρά εσάς

και τους γύρω σας.

   Η δική μου γενιά πέταξε τις τηλεοράσεις τις εφημερίδες και τα ραδιόφωνα, μπήκε στο ίντερνετ και μπορεί να γράφει, να λέει, να διαβάζει και ν'ακούει ό,τι γουστάρει. (είχαμε να δούμε κάτι παρόμοιο απ την ανακάλυψη της τυπογραφίας, η οποία επέτρεψε τη γρήγορη μετάδοση της γνώσης και την διεύρυνση της πνευματικής καλλιέργειας. Γκρέμισε τις απαρχαιωμένες δομές εξουσίας κι οδήγησε στην περίοδο της Αναγέννησης.)

Τώρα τα ΜΜΕ χρησιμοποιούν ιστορίες τρόμου με παιδιά που τραμπουκίστηκαν, κακοποιήθηκαν ή αυτοκτόνησαν για να τονίσουν πόσο κακό είναι το ίντερνετ κι οτι έχουμε ανάγκη από κάποιον να μας προστατεύει απ' τις οθόνες μας, οι οποίες θέλουν να μας απαγάγουν, να μας βιάσουν και να ρίξουν μυωπία στις κόρες μας.

Αναρωτιέμαι... Πριν το ίντερνετ δεν αυτοκτονούσαν παιδιά; Δηλαδή στα σχολεία ή γενικά “away from keyboard” πατάχθηκε το bullying; Επίσης, όταν οι καθηγητές, οι διευθυντές και το υπουργείο επιβάλλονται στα παιδιά, αυτό δεν είναι bullying;
Παρατηρώ πως στα σχολεία η απουσία ελεύθερης βούλησης, η τυφλή υπακοή, η καταπίεση, ο βαθμολογούμενος ανταγωνισμός μεταξύ των μαθητών κι η αποξένωσή τους θεωρούνται αρετές. Επίσης και έξω απ τα σχολεία η κοινωνία διαιωνίζει χριστιανικά ήθη και στερεότυπα όπως το οτι το σεξ είναι αμαρτία και αν κάνεις σεξ θα'πρεπε να ντρέπεσαι (αν είσαι γυναίκα -φυσικά). Έτσι προκύπτει η υποτίμηση όποιας έχει σεξουαλική ζωή εκτός των στενών ηθικών ορίων. Όταν λέει ένα παιδάκι τη συμμαθήτριά του πουτάνα, (είτε online, είτε afk) μπορεί να φαίνεται ως ένα κακόγουστο αστείο, αλλά αυτή είναι η πραγματική του εικόνα για την θέση της γυναίκας στην κοινωνία.
Μυήθηκε στο σεξισμό όπως μυήθηκε στο ρατσισμό και την ομοφοβία.
Δε φταίνε τα παιδιά για τον τρόπο που διδάχθηκαν να βλέπουν τον κόσμο γύρω τους.
Δε φταίει το internet.
Φταίνε όσοι διαιωνίζουν στερεότυπα.
Φταίει το "μή!".
Φταίει το "Απαγορεύεται".
Φταίει το "σωστό" και το "λάθος". 
Η γαμημένη ηθική σας.
Λείπει η αυτοκριτική και περισσεύει η κριτική. Οι γονείς συνήθως μεγαλώνουν τα παιδιά τους όπως τους μεγάλωσαν οι δικοί τους γονείς. Δύσκολα αποκλίνουν. Άλλωστε αυτοί βγήκανε νορμάλ. Αν κάτι απειλεί τα παιδιά είναι οι ανώμαλοι και το internet τους κι η κυβέρνηση και οι χρηματοδοτούμενες φιλοπαιδικές οργανώσεις θα τα σώσουν απ' αυτή τη μάστιγα της τεχνολογίας.
Hey!
Αν οι κυβερνήσεις πραγματικά ενδιαφέρονται για τα παιδιά, τότε γιατί υπάρχουν παιδιά που πεινάνε;

Ποιός θα σώσει τα πιτσιρίκια απ' τους νορμάλ και τους ομαλούς;

Πάντως ένα είναι σίγουρο, αν κατά λάθος ρώταγε κανένας δημοσιογράφος «Γιατί τα παιδάκια αυτοκτονούν» θα έπρεπε να περιμένουμε απάντηση από κοινωνιολόγους και ψυχολόγους, και όχι από πολιτικούς. Οι πολιτικοί το μόνο που κάνουν καλά, είναι να τραμπουκίζουν.

Οι ειδήσεις περί του διαδικτυακού μπαμπούλα, δε θα μπορούσαν να αδιαφορούν περισσότερο για τους λόγους που προκαλούν τις αυτοκτονίες. Επικεντρώνονται στο να δαιμονοποιούν το ίντερνετ λες κι η κατάθλιψη είναι παρενέργεια του wifi. Υποστηρίζουν πως πρέπει οι γονείς να ελέγχουν τα παιδιά τους, οι γονείς να ελέγχονται μεταξύ τους, η κυβέρνηση να ελέγχει τα πάντα και οι σοφοί της φυλής να αποφασίζουν τι πρέπει να επιτρέπεται και τι να λογοκρίνεται. Καλωσήρθατε στο 1984.

Στην πραγματικότητα...
Οι κυβερνήσεις νοιάζονται μόνο για τη διαιώνιση της εξουσίας τους, την οποία το ελεύθερο ίντερνετ απειλεί.

Αν δε θέλετε τα παιδιά να αυτοκτονούν, μήπως, αντί για ασφάλεια να δοκιμάζατε λίγη... αγάπη;

[Με αφορμή την αυτοκτονία μιας μαθήτριας "λόγω cyber bullying".]

«Ολα ήταν στη θέση τους»

« Όλα ήταν στη θέση τους »

Οι πεινασμένοι στην Αφρική.

Οι ειδικοί στην τηλεόραση.

Οι κακοί στη φυλακή.

Τα παιδιά μας στο σχολείο.

Οι αναρχικοί στα Εξάρχεια.

Οι παππάδες στις εκκλησίες.

Οι άστεγοι στους δρόμους.

Η αστυνομία στην επόμενη γωνία.

Αυτοί που αποφασίζουν στη Βουλή.

Τα λεφτά στα δάνεια.

Τα σπίτια στις τράπεζες.

Οι εχθροί στην Τουρκία και τη Μακεδονία.

Τα πάρκινγκ στα πάρκα.

Η ψυχαγωγία στα bar.

Οι φίλοι στο Facebook.

Η τέχνη στα μουσεία.

Τα σκουπίδια στην ανακύκλωση.

Η αγάπη στις ταινίες.

O έρωτας στις 14 Φλεβάρη.

Οι επιθυμίες στις διαφημίσεις.

Η ομορφιά στα κέντρα αδυνατίσματος.

Τα δέντρα τα Χριστούγεννα στα σπίτια.

Οι σημαίες στα μπαλκόνια.

Εμείς σε τέσσερις τοίχους.

« Πειθαρχία τέλος! – Ζωή Μαγική »

Η αστυνομία στην Αφρική.

Οι παππάδες στους ειδικούς.

Οι άστεγοι στις εκκλησίες.

Οι πεινασμένοι στις τράπεζες.

Αυτοί που αποφασίζουν στο σχολείο.

Η Βουλή στις γειτονιές.

Οι κακοί στα κέντρα αδυνατίσματος.

Οι αναρχικοί εμείς.

Η αγάπη στους φίλους.

Οι εχθροί στο facebook.

Τα bar στις ταινίες.

Η τηλεόραση στα σκουπίδια.

Οι σημαίες στην ανακύκλωση.

Τα λεφτά στα πάρκα.

Τα πάρκα στα πάρκινγκ.

Η ψυχαγωγία στα σχολεία.

Τα σπίτια στα δέντρα.

Τα παιδιά μέσα μας.

Η τέχνη παντού.

Οι διαφημίσεις στα μουσεία.

Ο έρωτας στην επόμενη γωνία.

Οι επιθυμίες μας στους δρόμους.

Rap lesson από τις πινελιές της Dalf

  

Είναι παράξενο λοιπόν όταν σου λένε τι να κάνεις

κι όταν φίλε τους ακούς τοτε το νόημα το χάνεις

Καλύτερα να κάνεις αυτό που λέει η ψυχή

κι ο χρόνος θα σου δείξει τη σωστή επιλογή

Θυμάμαι συμβουλές στο παρελθόν να μου'χουν δώσει

απο εγωισμό είχαν όλες μέσα μια πολύ μεγάλη δόση

Μου είπανε να πάψω να δίνω σημασία

σ'ανθρώπους που με πλήγωσαν, στην κάθε μαλακία

Μου είπαν να εφαρμόσω το σταρχιδισμό

Λυπάμαι δε μου πάει και δε φταίω εγώ γι'αυτό

γιατι αλλιώς εγω μεγάλωσα σε μια hip-hop κουλτούρα

που εγωισμός και εγωπάθεια απλώς είναι σαβούρα

Ιδανικά κι αξίες πήρα μέσα από τη μουσική

την κοινωνία τη σιχάθηκα, τους λέει κι αδιαφορεί

Βλέπω γύρω μου παιδιά που το παίζουν αλητεία

και ανάθεμα αν ξέρουν τη σωστή ορολογία

Μαγκιά είναι να μάθεις απ τους δρόμους τη ζωή

δεν είναι το φαρδύ ούτε το πράσινο μαλλί

Κατάλαβες καλά ή να στο πω και άλλη μία;

ώπα σόρρυ τώρα πέταξα μεγάλη μαλακία

Ξέχασα πιστεύεις κι εσύ στο σταρχιδισμό

λοιπόν το μόνο που μου μένει να κάνω και εγώ

είναι στα μούτρα σου να υψώσω το μεσαίο δάχτυλο

  Την πινελιά μου εγώ δεν έβαλα σ'αυτή την αηδία

  και ποτέ δεν προσαμόστηκα σ'αυτή την κοινωνία

  γιάυτό είναι το ράπ, γι'αυτό κι εγώ ραπάρω

  είναι ο τρόπος για αντίδραση σε όσα δε γουστάρω

Μου είπαν να μη ντύνομαι ολοκληρωτικά

να κρατάω πισινές και τα μάτια ανοιχτά

Μου ζητάνε δηλαδή καχύποποπτα να αγαπήσω

Δεν παίζει να το κάνω κι ας την ξαναπατήσω

Μου είπανε να πάψω το καλό παιδί πια να 'μαι

σ'αυτήν εδώ την εποχή τα κακά παιδιά πουλάνε

Μα κακά παιδιά δεν είναι, απλά το παίζουνε κακοί

και τελικά το έργο αυτό το έχουμε όλοι ξαναδεί

Μου είπαν να κουνήσω και λίγο τον ποπό

η θυληκότητα μου λέει εξαρτάται από αυτό

Ρε δεν είμαστε καλά, μάλλον έχω μείνει πίσω

μου είπαν τις ιδέες μου να τις εκσυγχρονίσω

  Την πινελιά λοιπόν δεν έβαλα σ'αυτή την αηδία

κι ευκαιρία για να ζήσεις είναι φίλε μόνο μία

Γιαυτό άσ'την εγωπάθεια στην άκρη πιο καλά

ζήσε ελεύθερος μ'αξίες και με ιδανικά

Παλιομοδίτικα σου ακούγονται το ξέρω όλ'αυτά

στα μυαλά μας όμως είναι βασικά η διαφορά

Ποτέ δεν προσαρμόστηκα, δε θα προσαρμοστώ

Γι'αυτό θ'αρπάξω τ'όνειρό μου και θα φύγω από δω

 Την πινελιά μου εγώ δεν έβαλα σ'αυτή την αηδία 

 και ποτέ δεν προσαμόστηκα σ'αυτή την κοινωνία

 γιάυτό είναι το ράπ, γι'αυτό κι εγώ ραπάρω

 είναι ο τρόπος για αντίδραση σε όσα δε γουστάρω

Επιστροφή στο μέλλον?

Συνήθιζα να σκέφτομαι "Πόσο θα μέτραγε να μπορώ να πάρω τα μυαλά μου και να πάω να ζήσω κάποτε στο μέλλον αντί να ξενερώνω στον άθλιο 21ο αιώνα..."

Απ' την άλλη όμως...
Aν οι μελλοντικοί, εξελιγμένοι άνθρωποι με έβλεπαν όπως βλέπω εγώ τους χειρότερους της εποχής μου;

Για παράδειγμα, σήμερα, οι ρατσιστές ή οι φασίστες ίσως φαίνονται ακόμη κι έξυπνοι όταν συγκρίνονται με τους νεάντερνταλ... ή τουλάχιστον, είναι συγκρίσιμοι.

Άσε που δεν πρέπει να είναι κι έυκολο πράγμα να εγκλιματιστείς όταν σε χωρίζουν μερικές εκατοντάδες γενιές με τους συνανθρώπους σου.

Όχι, δηλαδη, φαντάσου ένας Νεάντερνταλ πριν χιλιάδες χρόνια να ψηνότανε να ζήσει στο τώρα!


"Ούφ, τη σιχάθηκα αυτή την εποχή. Η κοινωνία είναι ακόμη τόσο ανταγωνιστική που όλοι οι Νεάντερνταλ εξακολουθούμε να κυκλοφορούμε με ρόπαλα και να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλο για την τροφή."

" Έχε γειά Προϊστορική εποχή! "
[Μπαίνει στο deLorean...]
[...τα κοντέρ τρελαίνονται και τσούπ --2012--]

Καλωσήρθες εξάδελφε Νεάντερνταλ.
Πώς σκοπεύεις να επιβιώσεις εδώ ρε ψηλέ;
Δε σου άρεσε ο ανταγωνισμός ε;
Να, ξέρεις εμείς οι εξελιγμένοι έχουμε τον ανταγωνισμό για υψηλή τέχνη. Χρησιμοποιούμε τον ανταγωνισμό σχεδόν οπουδήποτε. Διαφορετικά, ο αθλητισμός δε θα είχε κανένα νόημα, η γκόμενά σου δε θα ήξερε ποιόν να επιλέξει, κανείς δε θα έκανε τίποτα χρήσιμο στην κοινωνία, κανείς δε θα είχε ταλέντο σε τίποτα κι έτσι δε θα υπήρχαν τάλεντ σόου. Το πιό δυνατό όμως είναι οτι έχουμε στήσει ολόκληρους θεσμούς όπου τελειοποιούμε την τέχνη του ανταγωνισμού:
Σχολείο, Πανεπιστήμια και δουλειά, η οποία μπορεί να σου φαίνεται παράλογη σαν προϋπόθεση για να έχεις τα αυτονόητα, αλλά αυτό είναι μόνο επειδή δεν έχεις προλάβει τη σκλαβιά.

Βασικά, το μόνο που μπορείς να κάνεις σα Νεάντερνταλ, είναι να καταταγείς στο στρατό και να καταντήσεις ΕΠΟΠ ή ειδικός φρουρός, αλλά κι αυτά, μόνο εφ'όσον μπορείς να κατανοήσεις έννοιες όπως ο εθνικισμός, η ιεραρχία και το τεχνητό οφ-σάιντ. Μέχρι και οι παπάδες θα γελάν μαζί σου.

Η κοινωνία μάλλον σου φαίνεται χειρότερη κι από ζούγγλα, αφού δε θα έχεις να φας. Μετά, με την πρώτη ροπαλιά που θα ρίξεις θα φάς, αλλά όχι φαγητό, μύνηση και τα δικαστήρια θα σε ρίξουν να σαπίσεις στη φυλακή.

- Ούγκ! Μύνηση, δικαστήρια, φυλακή... τι είναι όλα αυτά;
- Αναμόρφωση...
- Σα να σε δένουνε σε δέντρο; Ούγκ;
- Κάπως χειρότερα και φυσικά, πιό πολιτισμένα, χωρίς να σε βλέπουμε, να σε λυπόμαστε και να μας χαλάει η μόστρα.
- Ούγκ, τώρα καταλαβαίνω... Ήταν ανούσιο να εύχομαι να ζήσω σε μια καλύτερη εποχή. Αντ'αυτού έπρεπε να προσπαθώ να βελτιώσω τη δική μου. Δε συμφωνείς, Μίδα;
- Κι επαυξάνω. Προσωπικά, αν χτυπήσει το τηλέφωνο και μου πούνε: Κερδίσατε ένα deLorean,
θα τους πώ: "Τυλίξτε το με αμπαλάζ και φιόγκους και στείλτε το στα γραφεία του ΛΑΟΣ.."

Μάγος όχι μαλ@κίες

Μετανοείτε - Αυτοί που θα σωθούν είναι οι νοήμονες...

...αυτοί οι χριστιανοί που αν τους κάνεις ένα κόλπο με την τράπουλα δεν πιστεύουν οτι είναι μαγικό, γιατί δε μασάνε από υπερφυσικές μπαρούφες.

Γι'αυτό μετά πάνε στην εκκλησία και προσεύχονται σε μια παρθένα που γέννησε ένα τύπο που όταν ήταν μικρός του φέρανε δώρα τρείς μάγοι κι όταν μεγάλωσε έγινε κι αυτός μάγος και γιάτρευε με το ραβδί του λεπρούς, τυφλούς, μοίωπες, περπάταγε στο νερό, το έκανε κρασί και άλλα τέτοια διάφορα, που έμαθε απ' τον πατέρα του, που είναι αόρατος (εκτός από κείνη τη φορά που πήρε τη μορφή φλεγόμενου-θάμνου-που μιλάει) και έφτιαξε τον πρώτο άνθρωπο από λάσπη και τον δεύτερο από ένα παϊδάκι.

Μάγος όχι μαλ@κίες...

Rap News Η οικονομία

Έγραψα κι ελληνικούς υπότιλους γιατί σας αγαπώ. thank you very much :) enjoy :)

Κάποτε ήμασταν μοντέρνοι σκλάβοι

Κάποτε είχε ο καθένας το αφεντικό του, έπαιρνε το μισθό του, πέρναγε τσίμα-τσίμα και κάθε χρόνο πήγαινε και τρείς βδομάδες διακοπές. Πασάδες. Κάθε ζευγάρι γένναγε κι ένα ζευγάρι παιδιά, ήλπιζε να είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, για να 'χουν απ όλα. Τα'στελνε να μάθουν γράμματα, μπας κι έχουν καλύτερα αφεντικά, μεγαλύτερους μισθούς και τρεισήμισι βδομάδες διακοπές.

Όμως το τσουνάμι μέτρων εξαθλίωσης που προκλήθηκε από την Κυβερτρόικα, τους βούλιαξε τα όνειρα. Τα προνόμια ήταν μικρά, δεν ήξεραν κολύμπι και πνίγηκαν. Οι πολίτες, με τον τρόπο του ο καθένας, στήριξαν το κράτος. Άλλωστε, είχαν μάθει από το βιβλίο ιστορίας του Υπουργείου, ότι τα δικαιώματα, σε κάνουν φλώρο. Αν οι σκλάβοι είχαν δικαιώματα, πυραμίδες και παρθενώνες θα έφτιαχναν; Τι θα θαύμαζαν οι τουρίστες; Δε θα υπήρχε αρχαίος πολιτισμός. Δηλαδή θα υπήρχε, αλλά δε θα ήταν αρχαίος, αφού θα ήταν πιό "μπροστά" από τον δικό μας. Και σύμφωνα με τη θεωρία του χάους, ούτε ο δικός μας θα ήταν ίδιος. Οι μεγάλοι θα έλεγαν στα παιδιά να μην παίρνουν καραμέλες από έλληνες, να μη φιλάνε το χέρι ιερέα, θα υπήρχε παντού σκοτάδι, καζάνια, μέταλ, ΝΑΤΟ, Punto, ριάλιτυ, πυρηνικά, όποιος νύχτα περπατεί λάσπες και σκατά πατεί. Χωρίς κάστρα, παρθενώνες, αγιασοφιές... Χωρίς ρετσίνα. Απ' του Χάρη τα δόντια γλυτώσαμε.

Τώρα είναι και πάλι δύσκολο να επιβιώσει ο ιθαγενής, η οικογένειά του και οι συνάνθρωποί του, αλλά όπως και να το κάνουμε, κακό πράγμα η απληστία. Μηδενιστές φαφλατίζουν για ανθρώπινες ζωές, ελευθερίες και ουτοπίες, αντί να προσεύχονται να αυξήσουν κι άλλο τη δύναμή τους οι πολιτικοί και οικονομικοί μας θεσμοί. Οι θυσίες είναι για τις πατρίδες και για τις τράπεζες. Μερικοί χαραμοφάηδες νομίζουν ότι είναι εύκολο να είσαι τραπεζίτης. Να τρέφεσαι με ομόλογα, ενώ γέννας χρυσά αυγά και για αντάλλαγμα να εισπράττεις μόνο τόκους, υποθήκες και διασώσεις. Οι πολίτες δεν ξέρουν πως είναι να ξυπνάς κάθε βράδυ με τον ίδιο εφιάλτη, ουρλιάζοντας "κάθε δάνειο που δίνω αυξάνει τον πληθωρισμό, ληστεύοντας τους πάντες".

Για να ισορροπήσουν τα πράγματα, έχει προταθεί στη βουλή η "άμμισθη εργασία" για τους μετανάστες και στη συνέχεια θα ακολουθήσουν κι οι ιθαγενείς χτυπώντας παλαμάκια: Φέρτε τη μπεμβέ να της φτιάχνουμε κινητήρες για ένα σουβλάκι! Έρε γλέντια,  χίλιοι ραγιάδες χωράνε. Το γεμίσαμε το Νταχάου. Κι όσοι δεν πρόλαβαν, υπομονή, δεν πειράζει, θα περάσει. Άμα παντρευτείς θα γιάνει. Στείλε τώρα sms JOB4ME και δήλωσε συμμετοχή στο μεγάλο σκλαβοπάζαρο. Εταιρίες αξιοποίησης κοιτάζουνε τους γιάουρες στα δόντια και οι πιο κωλόφαρδοι προσλαμβάνονται με αξιοπρεπέστατες συνθήκες μεσαίωνα. Ασορτί με το βιοτικό τους επίπεδο. Επίπεδο κεκλειμένο, στο οποίο κατρακυλάνε μέρα με τη μέρα, θαυμάζοντας κάθε τέσσερα χρόνια τα καινούρια ρούχα του βασιλιά.